Met veel plezier heb ik me verbonden aan het I Can Wounded Warriors Cycling team. Ik ben oprecht trots om Erelid te zijn van deze vereniging enthousiaste wielrenners. Een groep fysiek en/of psychisch gewond geraakte (ex-)collega’s die zich door de wielrensport verbonden voelt en zich actief voor elkaar inzetten en elkaar stimuleren om deel te nemen aan activiteiten die helpen om letterlijk vooruit te komen in het leven.

Ik ben Tom van Mierlo, Nieuw-Guinea veteraan, 74jaar en fiets (op een racefiets) al 58 jaar. Per toeval ben ik vanaf het begin van WW Cycling Team, lid en heb vorig jaar mee gefietst naar Sarajevo. Na wedstrijd ervaringen in mijn jeugd ben ik reeds heel lang actief als Randonneur( Non-stop ultrafietser). Als ervaringsdeskundige weet ik dat fietsen een heilzame werking heeft op dat monstertje PTSS. Vandaar dat ik daarover een rapport geschreven heb, getiteld “De fiets als prothese voor mijn hoofd"

De tekst in de foto op de homepage zegt het allemaal. Waar passie, optimisme en kameraadschap samenkomen. Fietsen is mijn passie. Fietsen brengt mij rust en daardoor de mogelijkheid om het leven met optimisme te leven en te beleven. Om dat te mogen delen met kameraden is toch te gek!?

Als kind, broer en zwager van politiemensen heb ik van jongs af aan ervaren welke verschrikkelijke gebeurtenissen zich tijdens elke willekeurige dienst kunnen voor doen en welke gevolgen deze kunnen hebben op mensen, hoe professioneel, gezond en getraind zij ook zijn.

In 1992/1993 ben ik als dienstplichtig militair werkzaam geweest bij de Luchtmacht en heb ik van dichtbij het begin van operatie Deny Flight meegemaakt zonder overigens zelf te zijn uitgezonden. Het was een boeiend jaar waarin ik veel respect het gekregen voor het 'militaire apparaat' waarmee ik mij nog altijd verwant voel.

Met mijn lidmaatschap van het WWNL Cycling Team hoop ik actief een bijdrage te kunnen leveren aan de doelstellingen van het team maar er vooral voor de teamleden te zijn op de momenten dat het nodig is.

Tijdens mijn behandeling voor psychische problemen n.a.v. mijn uitzending kwam ik in contact met één van de huidige bestuursleden van het team en daarna dus ook met het team. Ook ik ben op de fiets gestapt en ga voor mezelf uitdagingen aan en zoek mijn grenzen op. Het fietsen heeft mij een deel van mijn leven terug gegeven, geeft mij weer zin in het leven.

Ik ben Lid van het I CAN Wounded Warrors Cycling Team omdat het gaaf is om met een groep oud geüniformeerde en veteranen sportieve uitdagingen aan te gaan. Om mensen te kunnen helpen om sportief en treetje te klimmen waardoor er veel succes ervaringen zijn om te delen! En daar met een biertje samen van kunnen genieten, daarom ben ik lid.

Het is een eer om lid te zijn van dit bijzondere team. Ieder teamlid is een enthousiaste fietser en doorzetter waarbij het team verband voorop staat. Samen herinneringen maken waar je met trots op terug kan kijken.

Voor mij komen in het wounded warriors cycling team een aantal dingen samen. Mijn passie voor het fietsen is natuurlijk een heel belangrijke factor. Maar voor mij telt ook in het bijzonder dat ik geloof in het belang van een sportieve uitdaging voor geüniformeerde collega’s. Ik heb lang genoeg in een uniform rondgelopen om te beseffen hoe belangrijk is om een goede uitlaatklep te hebben. De collegialiteit en vriendschap die vervolgens in dit  (fiets) team ontstaat is een niet onbelangrijke bonus die je er gratis bij krijgt…..